Andrzej Rozmarynowicz
(ur. 4 lutego1923 w Krakowie, zm. 29 czerwca1999 w Krakowie) – polskiadwokat, senator I kadencji.
W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej, pod pseudonimem "Andrzej" należał do Kedywu. W AK uzyskał stopień podporucznika. Otrzymał w tym czasie następujące odznaczenia: Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Zasługi z Mieczami,Krzyż Partyzancki, Krzyż Armii Krajowej .
Po wojnie dokończył rozpoczęte w okresie okupacji studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1952 został zatrzymany za działalność w ramach konspiracyjnej i antykomunistycznej organizacji, spędził w więzieniu prawie rok. W 1954 otrzymał uprawnienia adwokata, w późniejszym czasie uzyskał stopień doktora nauk prawnych. Przez wiele lat zasiadał w Naczelnej Radzie Adwokackiej.
W latach 60. i 70. pełnił funkcję doradcy prawnego Karola Wojtyły. Prowadził wówczas sprawy licznych zakonów i parafii. Od drugiej połowy lat 70. brał udział w procesach politycznych, był m.in. pełnomocnikiem rodziny Stanisława Pyjasa. W latach 80. działał w "Solidarności". Był uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności.
Brał udział w obradach Okrągłego Stołu w grupie roboczej do spraw stowarzyszeń. Sprawował mandat senatora I kadencji z województwa częstochowskiego z ramienia Komitetu Obywatelskiego.
Był także inicjatorem powstania Duszpasterstwa Prawników oraz współzałożycielem Klubu Inteligencji Katolickiej w Krakowie. Przez papieża Pawła VI został odznaczony Komandorią Orderu św. Sylwestra.