2013-04-02
1 kwietnia. Wspomnienie Bł. Noniusza (Nuno) Alvaresa Pereira – przeora
Urodził się 24 czerwca 1360 r. w Sernache do Bomjardim (Portugalia) w rodzinie.jpg)
szlacheckiej. Wychowywał się na dworze króla Ferdynanda i tam też w trzynastym roku życia został pasowany na rycerza. W cztery lata później poślubił Eleonorę de Alvis, która urodziła mu troje dzieci. Dwoje wcześnie zmarło; została córka Beatrycze, która poślubiła naturalnego syna Jana I Portugalskiego, a tak stanie się protoplastą dynastii braganckiej. Gdy w r. 1384 wybuchła wojna sukcesyjna z Kastylijczykami, Noniusz w obronie Lizbony odegrał rolę pierwszorzędną, jako marszałek polny w armii portugalskiej i stał się narodowym bohaterem. Był już wówczas także znany ze swej głębokiej pobożności. Po śmierci żony odrzucił namowy do zawarcia drugiego związku małżeńskiego, a swój majątek rozdzielił między towarzyszy walki. Był przełożonym Zakonu św. Jana Jerozolimskiego. Dopiero w wieku 62 l., w r. 1422 wstąpił w Lizbonie do klasztoru karmelitów, który sam ufundował. Nie zgodził się na zaliczenie go do pierwszego chóru. Dla uniknięcia wizyt przyjaciół chciał potem przenieść się do innego konwentu, ale na prośbę króla przełożeni nie wyrazili na to zgody. Zmarł w opinii świętości w niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego, 1 kwietnia 1431 r., otoczony wielką czcią wiernych. W jego pogrzebie uczestniczyła cała portugalska rodzina królewska. Sława świętości tego szlachcica i karmelity przyciągała do jego grobu w Lizbonie licznych pielgrzymów; wierni opiewali w pieśniach cnoty „Conde Santo” (świętego księcia). Kilkakrotnie dokonywano uroczystego rozpoznania i uznania jego szczątków (recognitio), ale kult zaaprobował dopiero papież Benedykt XV w r. 1918. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 1 kwietnia.
szlacheckiej. Wychowywał się na dworze króla Ferdynanda i tam też w trzynastym roku życia został pasowany na rycerza. W cztery lata później poślubił Eleonorę de Alvis, która urodziła mu troje dzieci. Dwoje wcześnie zmarło; została córka Beatrycze, która poślubiła naturalnego syna Jana I Portugalskiego, a tak stanie się protoplastą dynastii braganckiej. Gdy w r. 1384 wybuchła wojna sukcesyjna z Kastylijczykami, Noniusz w obronie Lizbony odegrał rolę pierwszorzędną, jako marszałek polny w armii portugalskiej i stał się narodowym bohaterem. Był już wówczas także znany ze swej głębokiej pobożności. Po śmierci żony odrzucił namowy do zawarcia drugiego związku małżeńskiego, a swój majątek rozdzielił między towarzyszy walki. Był przełożonym Zakonu św. Jana Jerozolimskiego. Dopiero w wieku 62 l., w r. 1422 wstąpił w Lizbonie do klasztoru karmelitów, który sam ufundował. Nie zgodził się na zaliczenie go do pierwszego chóru. Dla uniknięcia wizyt przyjaciół chciał potem przenieść się do innego konwentu, ale na prośbę króla przełożeni nie wyrazili na to zgody. Zmarł w opinii świętości w niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego, 1 kwietnia 1431 r., otoczony wielką czcią wiernych. W jego pogrzebie uczestniczyła cała portugalska rodzina królewska. Sława świętości tego szlachcica i karmelity przyciągała do jego grobu w Lizbonie licznych pielgrzymów; wierni opiewali w pieśniach cnoty „Conde Santo” (świętego księcia). Kilkakrotnie dokonywano uroczystego rozpoznania i uznania jego szczątków (recognitio), ale kult zaaprobował dopiero papież Benedykt XV w r. 1918. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 1 kwietnia.