2013-06-12
12 czerwca, wspomnienie liturgiczne, Św. Flory z Beaulieu – dziewicy
Św. Flora z Beaulieu – dziewica
Urodziła się koło Maurois w pierwszych latach XIV stulecia w Owernii, w szlacheckiej
rodzinie liczącej dziesięcioro dzieci. W czternastym roku życia wstąpiła Zakonu Szpitalnego św. Jana Jerozolimskiego w Beaulieu (w diecezji Cahors, Francja) oddając się szczególnej posłudze duchowej. Zakonnice tego klasztoru, zwłaszcza pod przewodem św. Flory, z wielkim zaangażowaniem obsługiwały schronisko dla licznych pielgrzymów oraz potrzebujących pomocy. Przeżywane wielokrotnie pokusy i szerokie własne doświadczenia spraw duchowych, a także przeżycia mistyczne pozwoliły jej na osiągnięcie wyjątkowej drogi świętości. Św. Flora zmarła w opinii świętości w roku 1347 na skutek schorzeń kostnych, które odczuła po ekstazach przeżywanych wobec prawd ukrzyżowania Chrystusa. Kult mistyczki rozszerzył się wcześnie szeroko na całą okolicę. Wcześnie też pojawiły się jej biografie, pierwsza łacińska, która zaginęła, potem także – przed r. 1482 – tłumaczenie jej na miejscowe narzecze, co m.in. przyczyniło się także do rozwoju kultu. Późniejszy żywy rozwój kultu Flory w znacznym stopniu stłumiła Rewolucja Francuska, która była wyjątkowo krwawym doświadczeniem świadectwa wiary. Kult odżył dopiero jeszcze szerzej w XIX w. Zaaprobowanym przez Kościół brewiarz z Cahors wspominał Florę już w XVIII stuleciu pod datą 5 października. Obecnie wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 12 czerwca.
rodzinie liczącej dziesięcioro dzieci. W czternastym roku życia wstąpiła Zakonu Szpitalnego św. Jana Jerozolimskiego w Beaulieu (w diecezji Cahors, Francja) oddając się szczególnej posłudze duchowej. Zakonnice tego klasztoru, zwłaszcza pod przewodem św. Flory, z wielkim zaangażowaniem obsługiwały schronisko dla licznych pielgrzymów oraz potrzebujących pomocy. Przeżywane wielokrotnie pokusy i szerokie własne doświadczenia spraw duchowych, a także przeżycia mistyczne pozwoliły jej na osiągnięcie wyjątkowej drogi świętości. Św. Flora zmarła w opinii świętości w roku 1347 na skutek schorzeń kostnych, które odczuła po ekstazach przeżywanych wobec prawd ukrzyżowania Chrystusa. Kult mistyczki rozszerzył się wcześnie szeroko na całą okolicę. Wcześnie też pojawiły się jej biografie, pierwsza łacińska, która zaginęła, potem także – przed r. 1482 – tłumaczenie jej na miejscowe narzecze, co m.in. przyczyniło się także do rozwoju kultu. Późniejszy żywy rozwój kultu Flory w znacznym stopniu stłumiła Rewolucja Francuska, która była wyjątkowo krwawym doświadczeniem świadectwa wiary. Kult odżył dopiero jeszcze szerzej w XIX w. Zaaprobowanym przez Kościół brewiarz z Cahors wspominał Florę już w XVIII stuleciu pod datą 5 października. Obecnie wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 12 czerwca.