8 lipca, wspomnienie Bł. Adriana Fortescua – męczennika
Urodził się ok. 1476 r. w Anglii, w regionie zwanym „Devon”, jako drugi syn Sir John Fortescue. Jego przodek ocalił życie Wilhelmowi Zdobywcy pod Hastings (1066) i wówczas obdarzono go przydomkiem Le Fortescue oraz dewizą „Forte scutum salus decum” [Mocna tarcza ocala]. Matka była cioteczną babką królowej Anny Boleyn. Sam odznaczył się w walkach z Francuzami w r. 1513 i 1522. W r. 1532 został rycerzem maltańskim, zafascynowany tą duchowością. Jednocześnie był tercjarzem dominikanów. Był dwukrotnie żonaty, z Anną Stonor (zm. 1518), która powiła mu dwie córki, a następnie z Anną Rede, z którą miał trzech synów. W r. 1534 został nieoczekiwanie aresztowany, chyba na skutek nagłego kaprysu króla. Zwolniono go jednak w 1536 r., ale w lutym 1539 aresztowano go po raz drugi i objęto dekretem konfiskacyjnym razem z kard. Pole`em, matką kardynała bł. Małgorzatą, hrabiną Salisbury oraz Sir Tomaszem Dingleyem i innymi podejrzanymi wobec ówczesnej władzy. Parlament ulegając żądaniom króla skazał go wraz z Sir Tomaszem Dingleyem na śmierć za to, że nie chciał uznać zwierzchności króla nad Kościołem, pozostając wierny papieżowi i Stolicy Apostolskiej. Adriana ścięto w Tower 9 lipca tego roku, razem ze wspomnianym Tomaszem, który był podobnie jak on rycerzem maltańskim. Beatyfikowany został 13 maja 1895 r. przez papieża Leona XIII. Natomiast wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 8 lipca.