AktualnościA⁺A^-A⁰

Główny Kapelan ZPKM
JE Ks. Biskup Andrzej F. Dziuba

Łowicz, Adwent – Boże Narodzenie 2013 roku

Nr 29/2014

Chrystus zmartwychwstały oczekuje naszego świadectwa

Czcigodni Kapelani,
Dostojni, Damy i Konfratrzy,

Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa jest największym świętem chrześcijan i największym cudem w dziejach świata. Radość z Jego zwycięstwa nad śmiercią i grzechem winna jednoczyć wszystkich na radosnej modlitwie. Radosna liturgia paschalna rozbrzmiewa wielkanocnymi pieśniami, refrenem „Alleluja” i przeżytym darem poranka rezurekcyjnego.

1. Pusty grób
Oto Maria Magdalena pobiegła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go złożono” (J 20,2). Jednak to świadectwo dotyczące pustego grobu nie przekonuje Piotra i Jana. Pragną naocznie przekonać się o prawdzie słów niewiasty. Obydwaj podążają do grobu, ale Jan jest szybszy, a mimo to nie wchodzi do jego wnętrza. Piotr przybywa i z odwagą wkracza do wnętrza. Obydwaj stają się świadkami tajemnicy. Ich wiara w zmartwychwstanie Jezusa pogłębia się.
Przy grobie Maria Magdalena „nie wiedziała”, że stojący przed nią człowiek to zmartwychwstały Pan. Świat fizyczny z światem metafizycznym się pokrywają. Często jest tak, że to, co dotyczy rzeczywistości nadprzyrodzonej, w pokorze serca musimy oddać słowami: „nie wiemy”. Tajemnica Boga jest większa od naszych intelektualnych dociekań. Fakt pustego grobu wymaga interpretacji w świetle Pisma świętego. Wiara Kościoła w Zmartwychwstanie ma swoje potwierdzenie w słowach „według Pisma” (1 Kor 15,3).

2. Owocowanie zmartwychwstania
Wiara w zmartwychwstałego Pana – żyjącego w swoim Kościele – jest poparta przez świadków. Z uwagą słuchaliśmy dzisiaj odważnego i radosnego świadectwa Piotra, który mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa. Dołączyli się do niego pozostali apostołowie i uczniowie, którzy również są świadkami największego cudu. Świadectwo Piotra i apostołów jest początkiem świadectwa, jakie po dzień dzisiejszy daje Kościół o Jezusie Chrystusie.
Pytanie, które sobie stawiamy, polega na tym, jak to świadectwo przekazać współczesnemu światu, a zwłaszcza chrześcijanom i „neopoganom”, tym którzy żyją jakby Boga nie było. Relatywizm myślenia i sposób życia pozbawiają ich perspektywy przyszłości, a swoista „śmierć Boga” prowadzi do „śmierci człowieka”. Z przyjściem Syna Bożego na świat nie da się oddzielić spraw Bożych od ludzkich. Jezus Chrystus jest prawdziwym Synem Bożym, jak i prawdziwym Synem Człowieczym.
Wiara Kościoła to wyznanie tych, którzy począwszy od apostołów głoszą, że Jezus Chrystus zmartwychwstał i my w Nim zmartwychwstaliśmy. To w Nim sprawy ludzkie znajdują swoje naświetlenie i rozwiązanie. Bóg w Nim pojednał zagubioną ludzkość z sobą. Jak tę prawdę przekazać współczesnemu katolikowi, który zachowuje się w kościele jak w supermarkecie? Chce, żeby Kościół – parafia świadczyła mu usługi w dziedzinie chrztu, ślubu, pogrzebu itp., bez osobistych zobowiązań. Typowy konsument religijny: przyszedł kupić jakościową, dobrą „usługę” religijną. Jak dotrzeć do jego wnętrza, serca, duszy?

3. Spotkać Zmartwychwstałego
Oto Apostoł Paweł pragnie, aby chrześcijanie dążyli ku górze, gdzie jest Chrystus. Jak szukać tego „co w górze”, kiedy nasz wzrok skierowany jest na ziemię? Wiara to nie sprawa tego, „co się widzi”. „Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli” (J 20,29).
Wierzący, dzięki zjednoczeniu z Chrystusem, już teraz uczestniczą w jego owocach. Chociaż żyją na ziemi, przynależą do nieba, czyli mają więź z Bogiem. Dlatego powinni żyć zgodnie ze swoim powołaniem: nie koncentrować się tylko na sprawach doczesnych, lecz pamiętać o zjednoczeniu się z Bogiem (por. Kol 3,1). Myśli, pragnienia, ambicje powinny być kształtowane przez prawdy objawione przez Boga i przekazane przez Chrystusa. Prawda ta jest dostępna dla każdego, a życie według niej zapewnia pełnię szczęścia.
Zatem każdy ma szansę spotkać zmartwychwstałego Chrystusa w Kościele. To wymaga odmiany życia. Kościół jest wspólnotą nie tylko świętych ale i grzeszników. To w Kościele grzesznik może stać się świętym. Może dotknąć Chrystusa w sakramentach, w których zawarta jest Jego zbawcza moc. Może dotknąć Jego miłości, spotykając się z miłością ludzką, może spotkać Jezusa przebaczającego w sakramencie pokuty. Sakrament pojednania poprzez konfesjonał jest przykładem wspaniałej przemiany życia

…………………………

Podobnie czynimy i my, przeżywając liturgię Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. Fakt pustego grobu pogłębia naszą wiarę w Zmartwychwstałego. Czyni to także modlitwa wspólnoty i indywidualna, czytanie Pisma świętego i odpowiedniej lektury. W ten sposób umacnia się nasza wiara w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. To także On daje nam moc wierności „tuitio fidei et obsequium pauperum”.
Radujemy się ze Zmartwychwstania Chrystusa, blask Jego światła pozwala nam dostrzec sprawy Boże, które dzieją się wśród nas. Chrystus zmartwychwstał – przywrócił sens życia! Nie bądźmy smutni i przygnębieni! Dzielmy się tą paschalną radością z innymi! Radość ze Zmartwychwstania niech obudzi nadzieję w tych, którzy dotychczas pokładają ją w tym, co widzialne. W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy (por. Ps 118,24).
Na dni paschalnych radości w Zmartwychwstałym, w oczekiwaniu na kanonizację bł. Jana XXIII i bł. Jana Pawła II z serca błogosławię: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Bp Andrzej F. Dziuba
Główny Kapelan ZPKM

Poprzednio:

Błogosławiony Gerard z Jerozolimy – list głównego Kapelana Zakonu JE ks. Biskupa Andrzeja Dziuby

Słowo od Głównego Kapelana na Adwent i Boże Narodzenie 2013